Dile

Een nacht waarin één beweging alles bepaalt: een stap dichterbij, een langere blik, ademhalen op het ritme van de bas. Ergens tussen “nog één liedje en dan naar huis” ontstaat chaos - met een vleugje schuldgevoel en een druppel passie, waardoor het alleen maar heter wordt. De dansvloer verandert in een biechtstoel: woorden zijn niet nodig, alles wordt gezegd met handen en lichaam.

Hier ruikt jaloezie naar zweet en parfum, en klinkt verraad als een ritme - zelfverzekerd, uitdagend, zoet. Elke couplet lijkt te knipogen: ja, het is zondig, maar wel levendig. Alles wat daarna komt, doet er niet meer toe. Het belangrijkste is dat je op deze beat gemakkelijk vergeet wie gelijk heeft en wie schuldig is, en gewoon het universum vraagt om “otra noche” - nog een nacht waarin je weer op een mooie manier de fout in kunt gaan.