Murder Mystery

Het liedje sleept zich voort als hete lucht boven het asfalt: één woord verandert in een mantra, herhaling in hypnose. Het lijkt alsof de dialoog vastzit op één vraag, en nu groeit hij uit tot een echo, nu eens zacht, dan weer scherp, totdat hij de hele ruimte vult.

Er zit zowel wanhoop in als een hardnekkig verlangen om te blijven roepen, zelfs als er nooit een antwoord komt. De beat dreunt als een hartslag en de woorden versnipperen en vervagen, waardoor de luisteraar in een vreemde, halfslapende lus terechtkomt. En in deze lus is geen sprake van verveling, alleen een groeiend gevoel dat achter het simpele ‘waarom’ een heel universum van onuitgesprokenheid schuilgaat.