Fuk Em

Het klinkt als een dagboek dat niet met een pen is geschreven, maar met hoofdletters en scheldwoorden. Rauwe emoties zonder filters - van heimwee naar kinderen tot woede jegens degenen die hebben verraden. Hier is alles door elkaar: liefde en haat, tederheid en woede, herinneringen en een koppig ‘rot op’.

De beat is gelijkmatig en zwaar, als de stappen van iemand die zelfs op puin niet struikelt. In de stem klinkt zowel vermoeidheid als staal: je kunt schelden, je kunt de draad kwijtraken, maar het belangrijkste is om te blijven staan en je standpunt te verdedigen. Het resultaat is een vreemde cocktail: een schreeuw van pijn, vermengd met trots en trouw aan jezelf.