Tall Kids

Het ruikt naar een kinderlijke droom, naïef en koppig, die droom waarin je tussen de ‘grote’ en belangrijke mensen wilt zijn, ook al ben je nog niet zo groot. Het lijkt alsof de wereld voortdurend met een liniaal wordt gemeten, terwijl van binnen het verlangen brandt om te bewijzen dat magie bestaat, maar dat nog niemand het heeft opgemerkt.

De muziek klinkt als een mengeling van schaamte en enthousiasme: soms lachwekkend vanwege je eigen fantasieën, soms pijnlijk omdat de werkelijkheid helemaal niet superheldachtig is. En toch blijft in deze regels een hardnekkig “kijk naar mij” hangen. Als een kind met een kartonnen kroon, dat serieus gelooft dat de wolken hem op hun handen dragen. En juist daarin schuilt de eerlijkheid en ontroering die je niet kunt negeren.