Josephine

Een pulserend ritme, alsof het lucht is die tot roodgloeiend is verwarmd, waarin woorden sneller oplossen dan je ze kunt vangen. Monotone “heat-heat” golven rollen aan en veranderen in iets tussen een bezwering en een mantra voor de dansvloer. Er is geen haast om iets uit te leggen of te bewijzen - alleen herhaling, alleen de hitte die in je borstkas opstijgt en tot de laatste seconde blijft.

En plotseling flitsen er flarden voorbij - “baby”, “New York”, “I want to get you somewhere” - als toevallige flitsen van neonreclames in de nacht. Het lijkt alsof je dit allemaal al eens ergens hebt gehoord, maar dat is juist het leuke ervan: de eenvoud, de hypnotiserende herhaling, het gevoel dat de muziek je zelf in slaap wiegt, als een lange rit in een taxi door de stad die nooit slaapt.