Elavoko

Het klinkt als een gebed en een eed tegelijk: de stem is zacht, maar er zit staal in. Woorden over vuil, vermoeidheid, ingehouden tranen – en toch is er geen sprake van verslagenheid, alleen een vastberadenheid om door te gaan, zelfs als dat kruipend moet.

De muziek stroomt als een rivier waarin je kunt verdrinken, maar de heldin kiest ervoor om te blijven zwemmen – naar het licht, naar de liefde, naar datgene wat haar compleet maakt. Het refrein met Afrikaanse ritmes verandert persoonlijk leed in een ritueel van kracht: door ‘Nga Bili’ te herhalen, als een bezwering, creëert ze haar eigen mars voorwaarts. Dit is geen ballade over lijden, maar een hymne aan het feit dat liefde en geloof je zelfs door de zwaarste wateren heen kunnen slepen.