Забирай

Liefde is als een zeeslag: het leek alsof er vuurwerk werd afgestoken, maar het bleken kanonnen te zijn. Hier is geen plaats voor wrok, alleen een lichte zoute smaak op de lippen en het ruisen van de golven, die alles wat gezegd en ongezegd is toch weer meevoeren. Vernielde hutten, vermoeide schepen, maar ergens van binnen leeft nog steeds degene die gisteren “in de strijd is gesneuveld” en vandaag weer het zeil hijst.

In deze zeiltocht zijn er geen overwinningen en nederlagen - er is alleen een weg. Soms is het windstil, soms stormachtig, maar de handen houden nog steeds het roer vast. En ook al vaart het schip al naar de kust, in deze stilte bij de hutten klinkt geen afscheid, maar een adempauze. Dat betekent dat de storm voorbij is en we kunnen uitademen.