TRYB SZYMPANS

Het stadslawaai is veranderd in een carnaval van nachtelijke dieren: hier zijn chimpansees in replieken, centurions met een kater en een soort halfslapende scènes, waar alles een beetje mis is en een beetje grappig. De woorden worden zonder pardon uitgesproken - grof humor op het randje van absurditeit, als notities uit een bar, waar vrijdag zaterdag ontmoet in het ritme van “alles draait rond”. In deze chaos is er gezelligheid - alsof iemand met een gekneusde fles en een warme grap is gekomen om eraan te herinneren: soms is het nuttig om je niet anders voor te doen dan je bent.

De melodie is lichtvoetig, maar niet gladjes: meer meezingers van straatwijsheid en brutale zelfironie dan lyrische teksten. Het lijkt op een nachtelijk dagboek, waarin door het gevloek en de grappige beelden vermoeidheid, enthousiasme en het vermogen om te lachen om je eigen mislukkingen naar voren komen. Het is als een gezelschap op de bank - luidruchtig, onbescheiden, maar op zijn eigen manier eerlijk.