hair dye

Door de rook en de nachtelijke stilte klinkt dit lied als een verscheurde brief die nooit verstuurd is. Het gaat over een kamer met gedempt licht, vreemde blikken, haar dat van kleur verandert, maar herinneringen niet. Het gaat over iemand die te mooi is om rust te vinden, te aanwezig om uit je hoofd te verdwijnen.

Hier is eenzaamheid niet dramatisch, maar alledaags: vreemde voeten, pillen op het nachtkastje, het gevoel dat je levend dood bent. En toch is er hoop, stil, bijna fluisterend, dat ergens iemand nog steeds wacht. Het nummer koelt af als een sigaret, maar laat warmte achter, vermengd met de geur van pijn en een beetje zoete, puberale hopeloosheid.