Beschrijving
Het nummer klinkt als een vroege ochtend na een slapeloze nacht - rode ogen, koude vingers, maar van binnen nog steeds een sprankje hoop. Hier komen mensen samen die dichtbij lijken te zijn, maar toch in hun eigen baan blijven: koffie, het park om vijf uur, onopvallende pogingen om eerlijk te zijn, terwijl ze hun hart op hun mouw dragen. In elk couplet - de gewoonte om je tanden te verbergen achter een halve glimlach en het opschuiven van actie naar ‘later’.
De muziek ruikt naar de lucht van een straathoek en een bar - een beetje bitter, een beetje zoet. De woorden zijn als een innerlijke dialoog over het feit dat liefde voor jezelf en voor een ander niet twee verschillende talen zijn, maar één, alleen is het eng om die te leren. En in deze kwetsbaarheid, in deze trillende regels, schuilt een vreemde schoonheid: een stap in de richting van eerlijkheid, ook al is die nauwelijks merkbaar.
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.