ПГТТ

In eerste instantie lijkt het een gewoon verhaal over een huisje met spinnenwebben en krakende vloerdelen. Maar in plaats van schattige geesten met een laken over hun hoofd verschijnt er een zeer kleurrijke ‘astrale tante’ ten tonele, die duidelijk geen haast heeft om naar het hiernamaals te gaan. Hier gaat de tv vanzelf aan, schrikt de hond op en, sorry, lijkt het ectoplasma verdacht veel op aspic uit de koelkast.

Gelach breekt door al deze horror heen, want het zou eng moeten zijn, maar het wordt een overdreven farce. Elke zin druipt van absurditeit: het spook kan geen ondergoed aantrekken en de ‘gasten van haar gasten’ komen vast te zitten in het huis. Het resultaat is een groteske poppenkast: griezelig, grappig en soms zo absurd dat je wilt applaudisseren - eindelijk een horrorfilm die niet bang maakt, maar knipoogt.