Демоны

Het nummer klinkt als een nachtelijk gesprek met jezelf, op de grens tussen slapen en onrustig wakker worden. De woorden zijn fragmentarisch en herhalen zich als een mantra, alsof ze worden gefluisterd in een halfdonkere keuken, leunend tegen de vensterbank. De ‘demonen’ hier hebben niets te maken met hoorns en staarten, maar met innerlijke chaos die zich vastklampt aan gedachten, terwijl iemand zijn sigaretten op het balkon vergeet en in de spiegel kijkt om te zien of zijn spiegelbeeld terugkomt.

De muziek creëert het gevoel van een vicieuze cirkel: januari, juni, weer januari. Alsof je door de nachtelijke stad rent in de regen, waar neonverlichting vervaagt en je hart bonkt van angst, maar van binnen toch een zwak sprankje hoop blijft branden. Dit lied gaat over vermoeidheid, over strijd en over dat moment waarop je, ondanks de angst en het geknetter in je borst, toch wilt uitademen en geloven dat de demonen je niet zullen overwinnen.