Whiplash

Het is als een flits van een camera in een donkere kamer - scherp, verblindend, waardoor je nog lang witte vlekken voor je ogen ziet. Alles in dit lied is gebaseerd op het effect van ‘één blik’: een seconde is genoeg om de lucht dikker te maken, de muziek luider en het hart sneller. Hier is geen plaats voor pauzes of twijfels, alleen het eindeloze ritme van ‘whip, whip, flash’, alsof de nacht zelf heeft besloten een disco van licht en beweging te organiseren.

Het klinkt als de soundtrack voor het moment waarop de aandacht als een magneet wordt aangetrokken: alles om je heen doet er niet meer toe, alleen het podium, het felle licht en het gevoel dat er op dit moment geschiedenis wordt geschreven, blijven over. Er is veel lawaai, maar weinig betekenis, maar juist in deze lichte chaos ligt de grootste kick: wanneer muziek en flitsen samensmelten en de avond onvergetelijk wordt.