Поздно

Er is een speciale kou die niet afhankelijk is van de kalender. Niet die van januari, niet die van buiten, maar die welke de kamer vult wanneer het er te stil is. Het lijkt alsof zelfs de lucht zwaarder wordt en het enige dat erdoorheen kan dringen, is de geur van haar, meegevoerd door de wind.

In dit verhaal is geen plaats voor luide woorden. Alles draait om halve hints, ingehouden gedachten, gesprekken die nooit hebben plaatsgevonden. Warmte en licht vervangen elkaar hier: één persoon kan helderder zijn dan alle sterren, zelfs als hij er niet is. En dan is eenzaamheid niet langer leegte, maar een weerspiegeling van wat was en wat nog steeds van binnen leeft.