Ждет

Het is alsof een vluchtige sympathie verandert in een zorgvuldig verpakte lijst met eisen: lieve woorden gaan hand in hand met verboden, beloften met jaloezie en aandacht met een irritante obsessie. De zang lijkt te fluisteren “blijf alleen bij me”, terwijl in de regels stilletjes stappen en likes worden geteld - een gezellige ontvoering van de persoonlijkheid in een zachte verpakking van hiphopglamour.

Grappige wreedheid - een smakelijke cocktail: complimenten voor het haar en het figuur gaan hand in hand met controle over de foto's op de telefoon en het recht om “te beslissen wat er vandaag te doen is”. Hier wordt zorg vermomd als bezitterigheid en worden beloften omgezet in een contract waaruit je niet zonder blauwe plekken kunt ontsnappen. Plotseling begrijpelijke en verschrikkelijke dingen lijken bijna op de alledaagse romantiek van de 21e eeuw - met het flikkeren van het scherm en de wrange nasmaak van angst.

Een licht ironische waarschuwing en een warme glimlach tegelijk: het is grappig en griezelig om te zien hoe liefde kan veranderen in een project om het leven van een ander te bewerken. Wat in je oren blijft hangen is niet zozeer de melodie, maar het gevoel dat het soms beter is om een gitaar in je handen te houden en drie akkoorden te spelen dan je vrijheid in te ruilen voor aandacht die meer kost dan oplevert.