El Parque

Op de speelplaats lijkt alles hetzelfde: de schommels kraken, de zandbak zit vol met speelgoed van anderen, volwassenen kijken elkaar lusteloos aan. Maar binnen dit alledaagse plaatje klopt stilletjes een geheim - de ongedeelde herinnering aan een nacht die de een is vergeten en de ander nu letterlijk met zich meedraagt. De hele wereld om hen heen gaat gewoon door op de gebruikelijke manier, terwijl in haar buik een klein wonder groeit, volkomen onverschillig voor het uitblijven van beloften en telefoontjes.

Dit is geen verhaal over geluk met z'n tweeën, maar eerder over stille vreugde ondanks alles. Over hoe eenzaamheid op een bankje tussen vreemde gezinnen een bron van nieuwe kracht kan worden. Wanneer de bitterheid verdwijnt en plaats maakt voor een vreemde rust: het maakt niet uit of iemand zich die avond herinnert. Het belangrijkste is dat er een eigen kleine kosmos is ontstaan.