XOXO

Is het een zonde om terug te keren naar een plek waar alles al voorbij lijkt te zijn? Het lijkt erop van wel. Maar de muziek suggereert het tegenovergestelde: de deuren zijn maar half gesloten en je hand reikt vanzelf naar de vertrouwde klink. Hier draait alles om dat vreemde gevoel wanneer het afscheid heeft plaatsgevonden, maar je toch niet afstand kunt nemen. Levendige herinneringen dringen zich op, zoals de geur van een oud T-shirt of het licht van koplampen op een nachtelijke snelweg - alsof het hart het wachtwoord kent tot andermans littekens.

Een lichte alcoholische roes, late kussen en een duidelijk beeld van andermans tatoeages, zelfs in het donker. Dit lijkt allemaal niet gepast, maar het voelt verdomd natuurlijk. Omdat sommige banden niet verdwijnen door de tijd of door de woorden “het is voorbij”. Ze wachten gewoon op het moment dat de muziek weer begint te spelen en het duidelijk wordt: alleen dansen gaat toch niet lukken.