Hole

Een holle klank, herhaald als een mantra, als een hete hartslag in je slaap na het hardlopen. Alles draait om één gevoel: hitte, die je soms verbrandt en soms naar de oppervlakte brengt. Alsof de toekomst je bij je nekvel de eenentwintigste eeuw in trekt, terwijl je lichaam zich verzet en verstrikt raakt in zijn eigen energie.

Er is iets primitiefs aan dit ritme: het vertelt geen verhaal, maar creëert een toestand. Alsof je onder de schijnwerpers staat, terwijl het licht je lijkt te doorboren, en je alleen maar vooruit kunt stappen - in het tempo, in het lawaai, in diezelfde hitte die je niet meer kwijt kunt raken.