Been Here Before

Er zijn ontmoetingen die toevallig lijken, maar aanvoelen als een herhaling van een serie die je al eens gezien hebt. Het gezicht lijkt onbekend, maar van binnen klikt er iets - alsof je geheugen je een hint geeft: “dit hebben we al eens meegemaakt”. En dan maakt het niet meer uit in welke tijd alles gebeurt, want de keuze is toch steeds dezelfde: je blijft je steeds weer tot deze persoon aangetrokken voelen.

Het klinkt als een terugkerende droom: een herhalende melodie, flikkerend licht en een licht gevoel van duizeligheid door déjà vu. Het lijkt alsof, als er andere levens, parallelle werelden of oneindige simulaties zouden bestaan, de keuze daar ook hetzelfde zou zijn. En daar zit een vreemde tederheid in - alsof het lot zelf een geliefde scène herhaalt.