SOL

Zonnestralen dansen lui op het water en zelfs de tijd lijkt te besluiten om onder een parasol te gaan liggen. De lichtheid hier is niet verzonnen, maar echt - zoals zandkorrels op blote voeten en warme lucht die op het ritme van de golven wiegt. De muziek haast zich niet, alsof ze je bewust de kans geeft om te zien hoe de wereld ademt als ze zich niet hoeft te haasten.

Er zit iets van aquarel in - zachte lijnen, transparante lagen, licht vervaagde randen. En het maakt niet uit of je dit aan de kust van de oceaan hoort of in de betonnen jungle: van binnen strek je toch je schouders en leert je hart niet in paniek te kloppen, maar in het ritme van de branding.