Beschrijving
De woorden klinken als beelden uit een oude film die in slow motion wordt afgespeeld: foto's, geuren, vreemde ogen - alles is pijnlijk bekend en alles is niet meer van jou. Het gaat hier niet om een heftige ruzie, maar om chronische melancholie: de gewoonte om je in de ogen van anderen te storten, te geloven in een scenario met een happy end, en dan op de vloer wakker te worden met het gevoel dat het spel niet volgens de regels is gespeeld.
De muziek omhult deze tekst zachtjes, als rook in een bioscoopzaal: elk woord sleept zich voort, alsof het zich vastklampt aan de laatste kans om iets recht te zetten. En in deze kleverige droefheid schuilt ironie - het lijkt alsof alles al lang duidelijk is, maar het hart kiest toch voor de rol waarin het kan vallen, ademen en opnieuw bewonderen, zelfs als het object van bewondering een vijand is geworden. Het resultaat is niet zomaar een klaagzang, maar een mooie kroniek van hoe liefde verandert in een gewoonte om tegen de schaduw te vechten.
Tekst en muziek: Mert Çodur
Montage, mixage en mastering: Kerem Akdağ
Regisseur: Mert Çodur
Directeur fotografie en kleur: Ekrem Özdemir
Montage: Alperen Denizir
Stijl: Irem İnanç
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.