Broken

Het voelt alsof mijn hart in de nachtelijke oceaan is gegooid en daar zonder reddingsboei ronddobbert. Eerst was er een mooie botsing - een vonk die een vlam beloofde, maar daarna kwam er leegte en een klinkende stilte. Er draait maar één woord door mijn hoofd: *gebroken*. En het zijn niet de meubels of het scherm van mijn telefoon die gebroken zijn, maar datgene wat het meest kwetsbaar is van binnen, dat veilig had moeten zijn.

Elke akkoord is hier als een scherf: hij glanst, maar snijdt in je vingers. De zang klinkt nu eens als een beschuldiging, dan weer als een bekentenis, en tussen de regels door komt een banale, maar toch eeuwige waarheid naar voren: liefde kan zowel een vlucht als een val zijn. En wanneer het lijkt alsof er geen weg meer terug is, neemt de muziek je bij de hand en leidt je langs de brokstukken, totdat je stappen weer iets zekerder worden.