tired of u

Soms klinkt vermoeidheid als sarcasme, doordrenkt met sigarettenrook en weemoed naar tijden waarin alles iets eenvoudiger leek - het gras, de gedachten, de lucht. De wereld stort in ergens tussen het nieuws over smeltend ijs en het innerlijke lawaai dat luider is dan welke explosie dan ook. Deze universele catastrofe zou zelfs grappig zijn, als het niet zo triest was. Je wilt gewoon je hoofd uitschakelen, je onder de dekens verstoppen en je ten minste een paar uur voordoen als een gewoon mens, die de planeet niet hoeft te redden – noch van zichzelf, noch van anderen.