Ain'tgottafeelthatpain

Het is alsof er een lichte storm in mijn hoofd woedt – geen verwoestende storm, maar een die de gordijnen doet wapperen en de geur van onweer met zich meebrengt. Alles lijkt onder controle, maar de gedachten klampen zich aan elkaar vast, als draden na een regenbui. De wereld is een beetje troebel, mensen praten zachtjes, en ergens diep van binnen klinkt dat ‘ik ben genoeg’. Onzeker, maar al luider dan voorheen.

Er zit iets in dit liedje van late gesprekken met jezelf - wanneer je niet meer discussieert, je niet meer verontschuldigt, maar gewoon leert om niet bang te zijn voor je eigen spiegelbeeld. Buiten kan de storm woeden, maar binnen wordt het eindelijk stil. En in die stilte hoor je plotseling duidelijk: de pijn hoeft niet langer gedragen te worden. Je kunt haar gewoon wegblazen - met een bleke storm, als as na een lange slaap.