Mów mi tak

Alsof iemand een moment bij de staart heeft gepakt en weigert los te laten. De lucht trilt van de zomerse warmte, van de woorden die zachtjes worden gesproken, alsof het een bezwering is tegen haast en nieuws. De wereld staat op pauze, geen telefoontjes, geen plannen, alleen de ademhaling op de maat van de muziek en de huid die elke aanraking herinnert. Het is zo simpel als maar kan: twee mensen, één gevoel, één ritme. En al het andere kan worden uitgesteld tot het einde der tijden. Er zit iets in deze melodie van oude radiohits, waarbij het refrein in je hoofd blijft hangen en ronddraait totdat je zonder reden begint te glimlachen. Het lijkt erop dat als je lang genoeg luistert, de realiteit inderdaad zachter wordt en mensen iets vriendelijker. Het belangrijkste is dat iemand nog steeds zegt: "Zeg dat tegen me."