Stoff in der Tasche

Een feestdag die van de kalender is verdwenen en zich over meerdere dagen uitstrekt. De glazen raken sneller leeg dan dat de ogen aan het ochtendlicht kunnen wennen, en de zakken rinkelen van het gewicht van twijfelachtig geluk. Zaterdag verbrandt de restanten van de slaap, zondag begint met een kater, maar ergens tussen een slok whisky-cola en een vage glimlach ontstaat de illusie van verliefdheid.

Zij is een engel met een stralend scherm en een gekje in haar tanga-zakje. Hij heeft altijd dezelfde vraag: “Nog een slok of is het tijd om te stoppen?”. Alles draait in hetzelfde ritme: de telefoon kraakt van de nieuwe nummers en gedachten struikelen over vergeten namen. En het lijkt alsof deze eindeloze nacht leeft voor dat ene moment - wanneer ze terugglimlachen en het niet meer uitmaakt hoeveel “stops” er in de tas zitten en welke dag het vandaag is.