Самолітом

De zomer ruikt soms naar ontsnapping. Een enkele reis, een goedkope lowcostvlucht en het gevoel dat je op dit moment alle tralies van de wereld kunt uitschakelen en eindelijk niet meer ‘bereikbaar’ hoeft te zijn. Al is het maar voor een paar dagen. De bergen blijven achter, de zee ligt voor je, en van binnen probeer je alleen maar op adem te komen, je vermoeidheid van je af te schudden en diezelfde slok vrijheid te nemen.

De ironie is dat je niet voor jezelf kunt vluchten. Welke routes je ook uitstippelt - van hoge bergen tot de warme zee - je eigen taal, je eigen lot en herinneringen, die naast je in de salon gaan zitten, halen je altijd in. Maar zelfs dat klinkt soms als het beste gezelschap. Want juist dat is de wind waar je weer achteraan wilt vliegen.