Friends

Een gesprek op luide toon, maar zonder geschreeuw. Hier is meer sprake van vermoeidheid dan van boosheid. Wanneer het van binnen al lang duidelijk is: iemand speelt een vreemde rol, en om de een of andere reden moet je zelf voor het toneelstuk betalen.

Het lied zit vol cirkelvormige bewegingen - dan beloften, dan excuses, dan loze praatjes, en elke keer hetzelfde: weer meer geven dan je krijgt, en weer met lege handen achterblijven. Zelfs de verwijt klinkt niet scherp, maar als een constatering van een feit: “Wat was dat nou?”.

Dit is muziek over dat moment waarop je twijfelt tussen “blijven” en “weggaan”, terwijl je beseft dat het antwoord al bekend is. Je hebt alleen even tijd nodig om een beslissing te nemen.