By the Light of the Moon

Als een kosmisch drama in glitter: werelden storten in, de hemel barst, en uit de duisternis komt plotseling een koppig ‘ik geef niet op’ naar voren. Het klinkt alsof de apocalyps niet het einde is, maar een toneel voor een liefdesgelofte. Hier wordt niet tegen monsters gevochten, maar tegen verval, en zelfs de duisternis verandert in een broeikas - waarin je kunt bloeien. En terwijl de wereld onder je voeten beeft, blijf je schijnen - misschien niet als de zon, maar in ieder geval als een koppige, zachte maan.