Something In The Heavens

Een nachtelijke kaart, fluisterend geschreven: ogen als smaragden, handen als de zee, en je wilt ze sterker vasthouden dan je kunt. Beloften ‘tot de laatste ademtocht’ klinken bijna theatraal, maar in plaats van patos blijft er een warme koppigheid over - niet loslaten, zelfs als de voorspellingen somber zijn. Afscheid is hier niet voor altijd, maar eerder een tijdelijke stop onderweg: ‘tot ziens om de hoek’ als een ticket met retouradres. Een beetje melodramatisch, een beetje sentimenteel en helemaal niet beschamend - want dit geloof in een nieuwe ontmoeting verwarmt beter dan welke deken dan ook.