Dreamin'

Het is hier net als tijdens een langdurige zomerse onweersbui: vochtige lucht, vingers die trillen van de spanning en die ene obsessieve gedachte die je maar niet uit je hoofd kunt zetten. De woorden zijn eenvoudig, bijna naïef, maar klinken als een bekentenis die honderden keren voor de spiegel is gerepeteerd. In elk ‘dreamin’' zit zowel hoop als vermoeidheid van het eindeloze spel van ‘wie geeft het eerst op’. Het is geen serenade en geen belofte, maar eerder een dagboek van een tienergevoel dat is gegroeid en heeft geleerd om zonder een greintje ironie te vragen: ‘blijf, zonder jou is het helemaal niet hetzelfde’.