sweet coraline

Een ontmoeting in de regen, redding uit een taxi, en meteen - alsof het een scène uit een film is, alleen is de heldin grof, verward en te opvallend om voorbij te lopen. Hier is er lachen door woede heen, en roes, waarin de wereld uiteenvalt in verschillende versies van één ‘ik’. Het klinkt allemaal als een spel op het randje - het draadje houdt stand, maar staat op het punt te breken. En in deze vreemde dans van beledigingen en verliefdheid blijft het gevoel hangen: de nacht is luidruchtig, de schoenen zijn nat, en van binnen rijpt al het afscheid, dat je met een glimlach wilt uitspreken.