Дым

De rook stijgt in luie wolken op, alsof hij het plafond wil verbergen voor ongewenste gedachten. De avond is weer ‘verpest’, maar daar zit ook een therapeutische kant aan: jezelf een pauze gunnen, een beetje baldadigheid en eerlijke stilte in plaats van schijnvertoningen. Hier zijn spijt, de gewoonte om ‘verkeerd’ te leven en het verlangen om beter te worden allemaal door elkaar gemengd, als as in een asbak. Maar in deze verfrommelde eenkamerwoning met platen aan de muren klinkt iets belangrijker dan rook: de herinnering aan valpartijen, de tranen van de moeder en de stille vastberadenheid om weer op te staan. Het wordt een bekentenis, gehuld in sigarettenrook, waar zelfs fouten niet klinken als een vonnis, maar als een manier om verder te ademen.