Sideways

Het is als een innerlijke strijd, waarbij de argumenten verborgen blijven tussen pauzes en schuine blikken. Het lijkt alsof alles al lang ‘in bed’ is gelegd, maar de herinnering blijft terugkomen, gooit de deken van zich af en herinnert zich aan zichzelf. Het gonst in het hoofd, het verwarmt het lichaam - diezelfde hitte die onmogelijk te temperen is. En zolang de woorden niet rechtstreeks worden uitgesproken, blijft er niets anders over dan te luisteren naar dit nerveuze ritme, waarin het onuitgesprokene sterker brandt dan vuur.