where did you go?

Het lijkt op een stilstaand beeld uit een oude film, waarin rouwbloemen sneller verwelken dan woorden van troost. Vragen hangen in de lucht: waar gaan degenen heen die alleen het echo van hun voetstappen en onuitgesproken beloften achterlaten? Er waait een tocht door het hart, er heerst een woestijn in de ziel, en alles draait rond, als een carrousel waar je al lang misselijk van wordt. Hier kraakt de herinnering als een koude steen onder de voeten, en klinkt de liefde slechts als een spook dat je tot het einde achtervolgt.