Boom!

Een door rook verhulde realiteit, waar pillen vermengd worden met angst en telefoontjes onbeantwoord blijven. Woorden lijken met hoge snelheid op elkaar te botsen en uiteen te spatten op de betonnen vloer van vermoeidheid.

Van binnen een jojo-effect: dan weer de erkenning dat je elke dag die stem wilt horen, dan weer een hard ‘sorry, ik neem de telefoon niet op’. Alles draait in de modus ‘kom op, kom op’, maar je eigen mistige hoofd belemmert je om een stap vooruit te zetten. De muziek klinkt alsof het een interne chat is, waar in plaats van emoji's pillen en slapeloze nachten zijn.