Take Back Goodbye

Sommige deuren, hoeveel je ook wilt, gaan niet open. Zelfs als je er met natte ogen en een derde glas wijn voor staat. Soms zeg je ‘tot ziens’ en denk je dat het tijdelijk is. En dan bam - en niemand wacht, schrijft niet, checkt niet de telefoon om 1:14 uur.

Er is in dit nummer geen ruimte om te huilen op het antwoordapparaat. Gewoon een droog en duidelijk punt. Een punt met een kleine echo van pijn - en een groot gevoel van eigenwaarde. Want als de één weggaat, heeft de tweede het volste recht om hem niet terug te laten. Ook al zou ik dat op een gegeven moment heel graag willen.