Somewhere Over Laredo

✈️Als de realiteit bestaat uit een plastic bekertje met ijs, een krappe stoel bij het raam en nog twintig minuten tot de landing, dan is je hoofd ergens heel ergens anders. Waar de woestijn gloeit, waar de rivier fluistert onder de maan, waar de zilveren gesp op je spijkerbroek iets feller schittert dan de sterren in het donker. Ja, het is niet gelukt. Ja, ik had er nooit aan moeten beginnen. Maar wie kan dit allemaal stoppen, als zelfs op een hoogte van dertigduizend voet je hart nog steeds aan de oever van de Rio ligt, naast degene die zo goed kon knuffelen alsof er geen morgen was. Dus vliegen we verder - naar het westen, de lucht in, weg van onszelf, maar iets dichter bij die herinneringen die ruiken naar stof, huid en één grote fout, waar ik nog steeds een beetje spijt van heb.